Sinem Hanım’ı daha tanımazken, kafamda “Neden yaşıyorum” her şeyden herkesten nefret ediyorum, en çok da kendimden.” düşüncelerindeyken kendimden tamamen umudu kesmiştim. Neyse, en yakın arkadaşım beni bu olaydan sonra son kez pushladı ve referansla Sinem Hanıma ulaştım. Hayatım bir anda değil, kademeli olarak aşama aşama değişmeye başladı o zamandan beri. Yeri geldiğinde şefkatli, yeri geldiğinde sizi aksiyon almaya teşvik edecek kadar tatlı sert, her şeyden ötesi ise “hayatınızda olduğunu bildiğiniz sürece umudun var olduğunu hatırlatan bir insan” kendisi. Hala hayatım tamamen yolunda değil, terapi böyle bir şey değil zaten sihirli değnek değil. Ancak, o hayatımda olduğu sürece ben “umut olduğunu” biliyorum. Bu da beni o derin çaresizlikten kurtarıyor, tutunacak bir dal sağlıyor. Ve 1.5 yıldır, yaşadığım değişime inanamıyorum. Sinem Hanım, bir çocuğa gösterdiği sevgi ve şefkatle sizi iyileştiriyor, öğrettikleri ve teknikleri ile hayata bağlıyor. İyi ki var.